Zachowany w bursztynie ogon dinozaura drapieżnego (nie będącego ptakiem) został opisany w najnowszym numerze czasopisma „Current Biology”. Okaz bursztynu pochodzi ze „środkowej” kredy Birmy. Zamumifikowane szczątki, prawdopodobnie należącego do młodocianego teropoda, są jawnym świadectwem ewolucji piór. Zachowane jest ułożenie skóry względem ciała takie jak za życia zwierzęcia. Wiele z piór wykazuje krótkie, cienkie stosiny ze zmiennymi promieniami oraz jednolitą serię sąsiadujących promyków, co wspiera hipotezę z dziedziny biologii rozwoju, mówiącą, że promienie zanim zlały się w stosinę, już posiadały promyki. Wspiera to zatem hipotezę, że pióra początkowo nie były przystosowaniem do lotu, a mogły pełnić funkcje pokazowe.
Nowe odkrycie potwierdza niezwykły potencjał skamieniałości zakonserwowanych w bursztynie, również w przypadku interpretacji elementów ciała zwierząt, które zazwyczaj nie zachowują się w zapisie kopalnym. Ostatnie odkrycia pokazują, że zachowanie również fragmentów ciała niewielkich dinozaurów, mimo że rzadkie, zdarza się (w 2014 roku donosiliśmy o skrzydle dinozaurza w bursztynie). Rozgorączkowanych entuzjastów „Parku Jurajskiego” uspakajamy – pozyskanie kompletnego DNA i klonowanie dinozaurów, nawet w przypadku tak zachowanych szczątków, nie jest możliwe.
Ogon dinozaura w birmijskim bursztynie
© R.C McKellar / Royal Saskatchewan Museum
