Autor: Tomasz Skawiński
Korekta: Łukasz Czepiński
24 V 2012
Abelizaurydy to rodzina dziwacznych teropodów z grupy ceratozaurów, znanych przede wszystkim z bardzo krótkich kończyn przednich i głowy, którą często zdobiły guzy i różki. Dotychczas uważano, że pierwsi przedstawiciele tego zaawansowanego kladu dinozaurów mięsożernych powstał we wczesnej kredzie, dlatego też spore zaskoczenie wywołała informacja o odkryciu abelizauryda ze środkowej jury .
Eoabelisaurus mefi, bo o nim mowa, przemierzał tereny dzisiejszej Patagonii na początku środkowej jury, około 170 mln lat temu, co oznacza, że jest starszy o ponad 40 mln lat od najstarszego dotychczas znanego przedstawiciela Abelisauridae. Niemal kompletny szkielet jest istotnym źródłem informacji dotyczących ewolucji tych nietypowych teropodów. Eoabelizaur był dość dużym zwierzęciem, osiągającym 6-6,5 m długości. Podobnie jak jego późniejsi krewni, miał bardzo krótkie kończyny przednie (zobacz też tekst Majungasaurus nareszcie dostał swoje ręce), choć występuje w nich niespotykana mieszanka cech odziedziczonych po przodkach (plezjomorfii), jak niezredukowana kość ramienna, oraz zaawansowanych, jak krótkie i masywne kości śródręcza. Kości łokciowa i promieniowa są krótsze niż u bardziej bazalnych ceratozaurów, takich jak Ceratosaurus, lecz nieznacznie.
Odkrycie Eoabelisaurus mefi ma bardzo istotne implikacje dla naszego rozumienia ewolucji ceratozaurów – wskazuje, że ewolucyjne korzenie kladów takich jak Abelisauridae i Noasauridae (siostrzanego dla Abelisauridae) muszą sięgać środkowej jury i dowodzi, jak niekompletny jest zapis kopalny tej grupy teropodów.
Rekonstrukcja walczących eoabelizaurów. © HodariNundu, 2012
Pol D, Rauhut OWM. 2012. A Middle Jurassic abelisaurid from Patagonia and the early diversification of theropod dinosaurs. Proceedings of the Royal Society B. http://dx.doi.org/10.1098/rspb.2012.0660.
Zobacz też:
